|
Προς Φοίβη Αθηναίου.
Σε µία από τις ηθικοπλαστικές και πονετικές για το πόπολο εκποµπές του «Αλ Τσαντίρι» είδα τους φανατικούς οπαδούς του µεγάλου καθοδηγητή να χτυπάνε κατσαρόλες και µπρίκια αφού προφανώς ήθελαν να καταδείξουν πως η πείνα είναι προ των πυλών.
Παρότι δεν κατέχω τα τηλεοπτικά, φαντάζοµαι πως αυτό ήταν εύρηµα της παραγωγής της εκποµπής και φαντάζοµαι επίσης πως για να µπει κάποιος στο στούντιο θα έπρεπε να κρατά ένα σκεύος για το οργανωµένο επιµελώς νταβαντούρι. Θα σας θυµίσω πως ακριβώς το ίδιο κόλπο είχε επινοήσει η µεγαλοαστική τάξη της Χιλής αµέσως µετά την εκλογή του Αλιέντε και καθηµερινά σύζυγοι και τέκνα βιοµηχάνων, µεγαλεµπόρων και λοιπών «φτωχών» διαδήλωναν στους δρόµους της πρωτεύουσας και άλλων πόλεων χτυπώντας κουτάλες και κατσαρόλες µέχρι που ενέκυψε ο σωτήρας Πινοτσέτ. Βέβαια δεν λέω πως είναι σήµερα ίδιες οι συνθήκες, ούτε πως υπάρχει για µας παρόµοιος κίνδυνος. Οµως αναρωτιέµαι µε πόσο λαϊκισµό ακόµα θα ταΐσει το αφελές κοινό µέχρι αυτό να καταλάβει πως ο κύριος µε το αναµφισβήτητο ταλέντο του νοιάζεται µονάχα για τα ποσοστά της AGB και για το επόµενο καλό συµβόλαιο.
Τέλος, ένα µικρό πικρό σχόλιο για το πώς πράγµατι η ζωή αργά αργά µπορεί να σε οδηγήσει σε έναν απίστευτο ευτελισµό πριν σε στείλει στην αιωνιότητα και αφού έχεις διαγράψει µια πορεία καθόλου ευκαταφρόνητη. Εννοώ βέβαια τον µεγάλο µουσικοσυνθέτη και αµφιλεγόµενο πολιτικό Μίκη που κατάντησε να έχει εκ δεξιών έναν γραφικό Ζουράρι και έµπροσθεν, γονυπετή και ασπαζόµενο την δεξιάν του, τον πάλαι ποτέ µεγάλο αοιδό, νοµάρχη, περιφερειάρχη κ.λπ. Ψωµιάδη.
Κι εσείς πιστεύετε πως υπάρχει ελπίδα! Αµ δε.
Με εκτίµηση, Γιώργος Κ. Αλεξόπουλος-Πλατανιώτης
Τι να κάνουν και οι κακοµοίρηδες αγόµενοι και φερόµενοι από λαοπλάνους, αγαπητέ Γιώργο; Χτυπάνε καµιά άδεια κατσαρόλα, κανένα µπρίκι. Ισως για να µη χτυπάνε τα κεφάλια υπαιτίων και «έξυπνων» λαοπλάνων της αστήρικτης µπουρδολογίας και του ύποπτου προµοταρίσµατος «εθνοσωτήρων» κάθε λογής – της πολιτικής, της τέχνης, του πεζοδροµίου, του σκοινιού και του παλουκιού… Ισως επειδή κάτι πρέπει να χτυπήσουν οι κακόµοιροι οπαδοί. Ισως να χτυπάνε κι επειδή οι καθοδηγητές δενχτυπάνε τα κεφάλια τους µε καµιά κουτάλα, µε καµιά υπεροψία/ αλαζονεία, µε καµιά µέθη, µε ό,τι τους βρίσκεται τέλος πάντων σε κρουστικό (γιατί σε απο-κρουστικό, όπως βλέπουµε, τους βρίσκεται – και πολύ)
|
